تاریخچه زیورآلات سنتی هرمزگان:
هنر ساخت زیورآلات در هرمزگان قدمتی چند صد ساله دارد. این هنر تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلف مانند عرب‌ها، هندی‌ها و آفریقایی‌ها قرار گرفته است، زیرا هرمزگان از گذشته‌های دور مرکز تجارت دریایی بوده است. این تعاملات فرهنگی باعث شده تا زیورآلات سنتی این منطقه ترکیبی از طرح‌های بومی و عناصر بین‌المللی باشد.

ویژگی‌های منحصر به فرد زیورآلات سنتی هرمزگان:

استفاده از فلزات براق: نقره، برنج و طلا مواد اصلی در ساخت زیورآلات هستند.
نقوش الهام‌گرفته از طبیعت: مثل امواج دریا، صدف‌ها، ستارگان و حیوانات دریایی.
ترکیب با مهره و سنگ‌های رنگی: به ویژه شیشه‌های رنگی و صدف‌های دریایی که جلوه‌ای خاص به زیورآلات می‌بخشند.
سبک‌های بزرگ و پر زرق‌وبرق: این سبک در مراسم‌ها و جشن‌های سنتی بیشتر دیده می‌شود.

انواع زیورآلات سنتی هرمزگان:

گلوبند (گردنبندهای سنتی):
گردنبندهایی بزرگ با طراحی‌های هندسی که گاهی از سکه‌های قدیمی، مهره‌های رنگی و صدف‌های دریایی ساخته می‌شوند. نمونه معروف آن «طوق» است که گردن را کاملاً می‌پوشاند و در مراسم عروسی استفاده می‌شود.

دستبند (حلقه‌های فلزی):
دستبندهای ضخیم از نقره یا طلا که روی آن‌ها نقوش برجسته‌ای حک شده است. این دستبندها معمولاً به‌صورت جفت پوشیده می‌شوند.

گوشواره (عقیل):
گوشواره‌های بزرگ و دایره‌ای که به شکل‌های متنوعی مانند حلقه‌ای، قطره‌ای و حتی زنجیری ساخته می‌شوند. «عقیل» یکی از معروف‌ترین مدل‌ها است که زینت‌بخش گوش زنان هرمزگانی است.

پابند (خلخال):
پابندهای زنگ‌دار که هنگام راه رفتن صدای ملایمی تولید می‌کنند. این زیورآلات در میان زنان جوان و به‌ویژه در مراسم‌ عروسی رایج است.

سینه‌ریز (صَدَف‌کاری):
سینه‌ریزهای بزرگ ساخته‌شده از صدف‌های دریایی و مهره‌های شیشه‌ای رنگی، که جلوه‌ای طبیعی و خاص دارند.

انگشترهای سنتی:
انگشترهایی با سنگ‌های قیمتی مثل عقیق، فیروزه و یاقوت که به‌صورت ساده یا با نقش‌های حکاکی